Jeszcze tylko zmienię pracę i będę szczęśliwa, pojadę na wakacje i wtedy to już będzie świetnie, znajdę partnera/partnerkę i to będzie pełnia szczęścia.  Czyżby?

Często słyszę wielkie cele i warunki osiągnięcia szczęścia. Ktoś marzy, by organizować wielkie konferencje i sprzedawać usługę w super cenie wzorując się ekspertach kreujących umysł milionera. Inni marzą o pozostawieniu szarej rzeczywistości i prowadzeniu firmy zza oceanu, by mieszkać na cieplej wyspie. Mamy powszechnie rozdmuchane do niebotycznych rozmiarów oczekiwania sukcesu, pieniędzy, podróży i stale odczuwanej przyjemności. Kontakt z własnym życiem, rozumiany jako bycie uważnym w doświadczaniu codzienności i akceptacja nie zafałszowanej, żywej, pięknej części samej siebie. To powoduje, że zaczynam panować nad instynktem dążenia do coraz większej przyjemności i posiadania.

Mamy możliwość zmiany siebie. A ta wynika z poziomu świadomości. Zamiast szukania wyjątkowych mocy, które dzisiaj oferowane są w różnych szkoleniach, książkach, konferencjach, warto skupić się na pracy, której celem jest polepszenie jakości obecnego życia. Obietnica doświadczania wyjątkowych doznań, marzeń oddala nas nie tylko od prozy życia, ale i wewnętrznej prawdy. Tworzy iluzje szczęścia i wyjątkowości, którą możesz zyskać, jeśli tylko kupisz, zrobisz, wyjedziesz… Pułapką szczęścia jest iluzja, że możesz je na stale zdobyć, gdy tylko coś się wydarzy. Szczęście nie leży za rogiem.

Czujemy się wolni i ważni, wzrastamy, gdy zyskujemy poczucie spełnienia i w sposób autentyczny angażujemy się w przeżywanie życie każdego dnia w coraz lepszej jakości. Dopiero z tego miejsca można budować wielkie marzenia i projekty. Nie ma już potrzeby uciekania od siebie i szukania sposobu, by stać się kimś innym. Pieniądze, duże zasoby materialne, ekstremalne doznania, możemy realizować bezpiecznie, sprawdzając, czy to, czego szukam na zewnątrz, jest rzeczywiście tym, co dla mnie jest najważniejsze